तुझ्याच आठवांमधुनी सखे
काही श्वास तरंगून गेले
घडा रिताच राहीला आयुष्याचा
अन प्राण कलंडून गेले
हात तुझे ते हातांमधले
एकांती स्मरुनीया गेले
रंग हळवे ते शपथांचे
भासात विरुनीया गेले
आधार वाटणारे तुझे ते डोळे
काल स्वप्नात दिसुनीया गेले
दडपलेले दुःख मनातील
शब्दात उतरुनिया गेले
कवी : अद्न्यात
अवघड आहे एखादा निर्णय घेणं......
जिवनाचे गणित सहजपणे सोडवणं......
कशाची आठवण ठेवायचीये
कुठली गोष्ट विसरायचीये
कोणाला मनातलं सांगायचाय
कोणापासुन सगळ लपवायचय
अवघड आहे एखादा निर्णय घेणं......
जिवनाचे गणित सहजपणे सोडवणं......
कधी आवाज द्यायचा
कधी निशब्द व्हायचय
कधी रडता रडता हसणं
तर कधी हसता हसता रडणं
अवघड आहे एखादा निर्णय घेणं......
जिवनाचे गणित सहजपणे सोडवणं......
कुठे मार्ग बदलायचाय
कुठुन आल्यापावली परतायचय
अवघड आहे एखादा निर्णय घेणं......
जिवनाचे गणित सहजपणे सोडवणं......
कवी : अद्न्यात
जीवनाच्या वाटेवर अनेक प्रवासी भेटतात,
काही हात धरतात तर काही धरलेला हात सोडतात
काहींच्या क्षणभर सहवासाने आपली वाट बहरुन येते
आठवणींच गाठोड मात्र आयुष्यभरासाठी मागे ठेउन जाते
मग त्या गाठोडयात आपण आनंदाचे क्षण शोधत राहतो
तो शोधताना हातातील वर्तमान वाळुसारखा निसटुन जातो
एवढ काय असत त्या गाठोडयात? मला कळल नाही
पण त्याला बाजुला सारुन प्रवास करण मलाही जमणार नाही
त्याला ह्रदयाशी धरुन मी माझा प्रवास पुरा करणार
माझ्या बहरुन आलेल्या वाटेला मी आयुष्यभर जपणार
कवी : अद्न्यात
"काय आवडत तुला माझ्यातल..........??
"तु सारख मला विचारतेस.....मि काहिच बोलत नाहि
म्हणुन मनातल्या मनात हिरमुसतेस
......तुला रुसलेल बघुन मग मी अजूनच तुला चिडवतो
आणि तुझ्या चहेय्राकडे बघुन फ़क्त भुवया उडवतो
..........."तशी ठिक आहेस ग
..........पण सांगण्यासारखं नाहिय काहि
नकट नाक, चिमुकले डोळे आणि रंगाचा तर पत्ताच नाहि.........."
"तरि आवड्तेस तु मला काळजी करू नकोस,
आधिच छोट्या ओठांना आणखिन दाबू नकोस......
"मनभर अस चिड्वूनमी तुझ्याकडे बघितल,
पाठ्मोय्रा तुला हात धरून माझ्याकडे वळवलं........
नजरेला नजर भिडली फ़क्त आणि हसू माझे ओसरले,
भावविभोर तुझ्या डोळ्यांतून झरझर अश्रु ओघळले..........
वेडि आहेस का? म्हणतं मी जवळ तुला घेतल,
तुझे डोळे पुसता पुसता स्वत:लाहि आवरलं............
बोलायच बरच होत पण शब्द्च फ़ूट्त नव्ह्ते
मला बिलगलेली तू माझे काळिज भिजत होते....
पण आज खर सांगू......तू सर्वाथाने जिंकलयस मला लाडके.........
तुझं हळवं मनतुझा गुलाम करतं मला..................लाडके
......... तुझं हळवं मनतुझा गुलाम करतं मला..................
कवी : अद्न्यात
जेंव्हा आम्ही नुकते जन्मतो
..........................तेव्हा काळे असतो
आणि जेंव्हा वयात येतो
..........................तेव्हा काळे असतो
जेंव्हा आम्ही उन्हात जातो
..........................तेव्हा काळे असतो
आणि जेव्हा थंडीत जातो
..........................तेव्हा काळे असतो
जेंव्हा आम्ही हिंस्त्र बनतो
.......................... तेव्हा काळे असतो
कधी आम्ही खूप घाबरतो
.......................... तेव्हा काळे असतो
जेव्हा आम्ही आजारी पडतो
.......................... तेव्हा काळे असतो
सरते शेवटी,जेव्हा केव्हा मरण पावतो
.......................तेव्हाही काळेच असतो
आणि तुम्ही गोरे लोक,
जेंव्हा नुकतेच जन्मता,
................तेव्हा गोड गुलाबी असता
जेंव्हा केंव्हा वयात येता,
.................तेव्हा सफ़ेद गोरे दिसता
जेंव्हा उन्हात जाता,
...............तेव्हा लालभडक दिसता
आणि थंडीत जाता,
.................तेव्हा निळसर भासता
जेंव्हा हिंस्त्र बनता,
………….......तेंव्हा जांभळे दिसता
कधी खुप घाबरता
..............तेव्हा पिवळसर दिसता
जेंव्हा आजारी पडता,
................तेव्हा हिरवेगार दिसता
कण्हता आणि मरण पावता,
....................तेव्हा राखाडी बनता
असे रंगीबेरंगी लोक, तुम्ही !
आम्हाला.. आम्हाला….या काळ्यांना 'कलर्ड' म्हणता?
कवी : अद्न्यात
शब्दाची ती ओळख माझी
यावेळी ही पहिलीच आहे
दुनियच्या त्या सुखाशी
भेट माझी पहिलीच आहे .......... .............
लेखणितले सामर्थ्य
आज मी सांधणार आहे
शक्या तितक्या शब्दात
आज मी झुन्जनार आहे ....
खोट्या शपता खोटे मार्ग
आजमवणार आहे
हलक्याश्या श्वासने
सत्य ची बाजू नव्याने मांडणार आहे ....
सुख तेवढे दुख श्रेष्ठ
उगाच उगळुन ही कोळसा आहे
साथ न मिळता शब्दाची
सूर देखील दुबला आहे .............
रेश्मा......................
उमगे जिवा या न अर्थ कसला
बेभान जाहले कसे सावरू स्वताहाला
तीळ तीळ तुटते मन तुझ्याचसाठी
परी अर्थ ना उमगे तुझ्या खुळ्या मनाला
*************************
सवय झाली मला
तुझ्या शांत असण्याची
आसवे मनात दडवून
शक्य तितक हसण्याची.........
*************************
पानवलेल्या डोळ्यात आज
आश्रू नाही वाट न मिळली
स्पर्शलेल्या त्या सुखाची
कन भर ही साथ न उरली......
************************
क्षणात येती पाखरे
मनी घरटे बांधुनी जाती
उरलेल्या आठवांचे स्वप्न
मात्र उरी ठेऊनी जाती..!!!!!
**************************
श्रावणाच्या जल धारा
कधी मजवरि बरसून गेल्या
मनातले गुपित माझे
हळूच ओठावर ठेऊन गेल्या
**************************
शब्द असे सांडतील मोती
ओंजळ माझी तरी रिती
साथ अशी शब्दांची
का वाटे मज चोरटी..........
**************************
अबोल्याताले जगाने
माझे थोडेसे राहून गेले
थोडेसे शब्द आणि बरसे मौन
यात आयुष्य वाहून गेले ...!!!
****************************
सरले वर्ष आता पुन्हा नवी पहाट
नवीन किराणाचा लेऊन साज ...
नको बंध नकोत नको आश्रू...
नव स्वप्ना ना देऊ नवी वाट.
*****************************
आठावाचा एक आसु
हळूच गालावरून ओघाळला
मुकया भावनेने माझ्या
पापण्यात होता जो अडवलेला
रेश्मा..........
त्या चिमूरडिला पाहता
मन माझे आज हिरमुसले
जगण्याच्या जिद्दा पायी
तिचे बालपणच मालवले
छोट्याश्या त्या सावलिचे
मार्ग का खडतर होता
देवालाहि दया न यावी
असा काय तिचा गुन्हा होता
फुलासारख्या त्या जीवाची
पकली न पकली खुडलेली
आणि कोमालाष्या त्या हातात
फुलाचीच पाटी बहरलेली ..
गाजर्‍याच्या सुगंधातही
जीव तिचा सुखावलेला
कडाक्याच्या उन्हाताही
मोगर्‍या सारखा खुललेला
क्षणाची प्रतिमा तिची
मन माझे हिरावून गेली
निरागस हास्य तिचे
असंख्य प्रश्न विनून गेली
नुकत्याच खुललेली ती कळी
फुलन्या आधी विखुरली
सावराया त्या कळी ला
माझी ओंजळ ही कमी पडली ...................
रेश्मा......................
मनी हसले गाव माझे अन् ,
क्षणात फुलले मन माझे..........
शब्दाविन सजले अन्
वार्यातही झुलले मन माझे..........
क्षण अनेक येती अन्
अनेक येती पावसाले
सुरविण रमले अन्
तालावर धुंधले मन माझे................
चांदण्याच्या अवकाशी
शीतल जल काठी
तुझ्याच सवे निशब्द
रमले मन माझे..........................
आश्रू तही हसले
वादळतही स्थब्दले
तुझ्या आठवणींच्या
सरित भिजले मन माझे.......................
तुझ्या विरहातही
सुरत गायले पण
तुझ्या विन एकटेच
भासले मन माझे.................
रेश्मा......................
जगण्याला माझ्या
अर्थ नवा आला होता
खुनटलेल्या त्या दिशनि
सुर्य नवा पहिला होता......
कोमेजलेल्या त्या क्षणांचा
बहर असा पहिलाच होता
नकळत फुलले कमळ मनाचे
जणू नवा पल्लव फुटला होता
शुभ्र धूक्यात धुन्दलेलि
कोमालशी पहाट होती
सप्त सुराने रंगलेली
संज सावली ही दाट होती
कतरलेल्या त्या क्षणाची
मी ही एक सावली होती
आसवत भिजलेल्या पापण्याची
गोष्ट ती निराळीच होती
खळखळत्या लाटे सारखी
मधुर अशी तुझी हाक होती
त्या हाकेला साद देणारी
ओढ मनाची पाक होती
स्वैर मनाने गुंतलेली
अशीच तुझी साथ होती
कवटाळुन अश्रूना सजलेली
अशीच माझ्या जीवनाची बाग होती........................
रेश्मा...................
